วันจันทร์, 28 เมษายน 2568

บ่ายสี่โมงเย็นของวันศุกร์ เมื่อตะวันเริ่มลาลับขอบฟ้า (ตะวันเปียงปากก็อก)

ตะวันเปียงปากก็อก

บ่ายสี่โมงเย็นของวันศุกร์ เมื่อตะวันเริ่มลาลับขอบฟ้า(ตะวันเปียงปากก็อก) มวลหมู่มิตรสหายเหล่าชายฉกรรจ์ หลากหลายอาชีพ มานัดรวมตัวกันอย่างมิได้นัดหมาย ณ ที่แห่งนี้

ชายวัยกลางคนใบของเขาแดงกำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำหน้ากลุ้มกริ่ม ทักทายผมด้วยความเป็นกันเอง พร้อมกับยืนมะยมให้ผม 1 ลูก เขาเริ่มสนทนากับผมเรื่องอาชีพ และตัดพ้อถึงความยากลำบากในชีวิตของเขา อะไรคือสิ่งที่ตัวเรากำลังค้นหา ความสุขหรือเงินทอง เขาพูดไปพลางยกสุรา 40 ดีกรี ขึ้นจิบเบาๆ น้ำใสๆไหลผ่านลำคอของเขาทำให้เห็นลูกกระเดือกยกขึ้นลงได้อย่างชัดเจน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เสียง ข่าก็ตามมา… (ข่า)

เราคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวหลายๆเรื่องด้วยกันอย่างสนุกสนาน มวลหมู่มิตรสหายจากหลากหลายอาชีพได้เดินทางมาสมทบกันอย่างต่อเนื่อง ทำให้บรรยากาศเริ่มคลึกคลื้น เหมือนดั่งที่ โกวเล้งว่า “ข้าพเจ้าไม่ได้ชอบร่ำสุรา แต่ข้าพเจ้าชื่นชอบบรรยากาศในการร่ำสุรา”