ลิ้นจี่ สากล เรียก Litchi ชื่อวิทยาศาสตร์ Litchi Chinensis Sonn. มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่มณฑลเสฉวน ยูนนาน และกวางเจา ซึ่งเป็นเขตอบอุ่น อากาศไม่หนาวเกินไป การนำเข้ามาปลูกในบ้านเรา เชื่อว่าชาวจีนนำเข้ามาตั้งแต่สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น เพราะอยู่ในช่วงที่มีการติดต่อซื้อขายสินค้าระหว่างกันอย่างคึกคัก แหล่งปลูกดั้งเดิมของไทยอยู่ที่กรุงเทพฯ กรุงธน (ปัจจุบันรวมกันเป็น กทม.) นนทบุรี สมุทรสาคร และสมุทรสงคราม ต่อมามีการนำไปปลูกในภาคเหนือของไทย และได้ผลดี
ลิ้นจี่ เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ใบสีเขียวรูปไข่ ปลายเรียวแหลม ผิวบนเป็นมัน ออกดอกสีขาวอมเหลือง เป็นช่อ ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกเปลือกเป็นสีแดงอมชมพู ที่ผิวเปลือกเป็นปุ่มปมขนาดเล็กๆ กระจายทั่วทั้งผล ขนาดผลมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 3-4 เซนติเมตร เนื้อในสีขาวขุ่น ฉ่ำน้ำ รสหวาน ใน 1 ผล มี 1 เมล็ด
พันธุ์ที่ปลูกในภาคเหนือ
พันธุ์โอวเฮียะ ผลรูปทรงหัวใจ ช่อผลมีขนาดเล็ก เปลือกหนา สีแดงเลือดนกออกคล้ำเล็กน้อย ปุ่มหนามเรียบและห่าง เนื้อขาวขุ่น หนานุ่ม ฉ่ำน้ำ มีกลิ่นหอม
พันธุ์ฮงฮวย ผลรูปทรงยาวรี รูปไข่ เปลือกผลแก่สีแดงอมชมพู เนื้อสีขาวขุ่น รสหวานอมเปรี้ยวเล็กน้อย เมล็ดโต ขั้วผลร่วงหล่นง่าย
พันธุ์กิมเจ็ง ผลทรงกลม เปลือกผลสีแดงอมชมพู มีหนามขนาดใหญ่และห่าง เนื้อหนา สีขาวขุ่น รสหวาน
พันธุ์จักรพรรดิ์ มีผลขนาดใหญ่กว่าลิ้นจี่พันธุ์อื่นๆ ผลมีรูปทรงหัวใจ เปลือกผลสีแดงเข้ม หนามเรียบ ใหญ่ และห่าง เนื้อขาวขุ่น รสหวาน ฉ่ำน้ำ และมีเมล็ดใหญ่
ที่มา https://www.technologychaoban.com/bullet-news-today/article_78785
